ทะลุมิติไปเป็นเทพดวงซวยในนิยายติ๊งต๊องแสนวุ่น

RATING :

SHARE :

บ้าเอ๊ย ! จู่ ๆ ก็ทะลุมิติเข้าไปในนิยายปัญญาอ่อน เพราะเพื่อนเฮงซวยแท้ ๆ แต่เอาเถอะ อย่างน้อยองครักษ์พิทักษ์ตัวข้าก็หล่อน่ากินเหลือเกิน -------------------------------------------------- "เจ้าไม่ได้น่ารังเกียจเสียหน่อย ออกจะรูปงามด้วยซ้ำ" หวังฮ่าวฉีชมออกมาจากใจจริง ดวงตาของเขาเป็นประกาย ทำเอาคนที่ถูกจับจ้องเรือนร่างรู้สึกขวยเขินขึ้นมาทันใด จนก็ยกมือขึ้นปิดยอดอกที่เปล่าเปลือยของตนเอาไว้ "ท่านเทพ... ทะ ท่านหมายความว่าอะไร" หวังฮ่าวฉีได้ยินเช่นนั้นก็ชะงัก รีบสลัดความคิดลามกออกจากหัว "ข้าก็หมายความตามที่พูด ตอนนี้เจ้าไม่ได้ตัวสกปรกแล้ว ไหน ๆ เจ้าก็ตามข้าลงมาในโลกมนุษย์แล้ว เจ้าก็อยู่ข้างกายคอยช่วยข้ารักษาตำรายาวิเศษที่นี่เถิด" "ขอรับ !" โอวหยางฮุ่ยรับคำอย่างยินดี "ขอบคุณท่านเทพมากๆ เลยนะขอรับ" หวังฮ่าวฉีกำลังจะพูดอะไรต่อ จู่ๆ ก็นึกขึ้นได้ "เจ้าห้ามเรียกข้าว่าท่านเทพ ตอนนี้ข้าอยู่ในฐานะหมอ หลานชายคนโตของหมอเทวดาหวัง" โอวหยางฮุ่ยลุกขึ้นยืน ตอบอย่างแข็งขัน "ขอรับ" เขาลืมไปว่าตัวเองไม่ได้สวมใส่อะไรเลย "เฮ้ย !" หวังฮ่าวฉีตาโต หน้าแดงจัด รีบหันหลัง "เจ้าโอวหยาง ! รีบไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้" ภาพแท่งหยกขององครักษ์เทพโทงเทงยังติดอยู่ในตา มันยิ่งใหญ่อลังการกว่าบุรุษทั่วไปยิ่งนัก ทำเอาเขาเสียวท้องน้อยวูบวาบ ใจสั่นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน